Nieuw- Zeeland deel 1
3 maart 2016 - Riverton, Nieuw-Zeeland
Hallo allemaal,
Het is alweer een tijdje terug dat de laatste blog is geschreven, en ik ben alweer een tijdje in Nieuw-Zeeland, dus hier is ie weer. De reis van Kuala Lumpur naar Nieuw-Zeeland ging vrij soepel, tot ik aankwam. Bij aankomst op Wellington bleek mijn bagage nog in Sydney te staan. Opzich geen probleem, als ie maar snel aankomt dan. Helaas mocht dat niet baten en duurde dat ruim twee dagen. Maar toch was ik vrolijk, ik ben tenslotte op vakantie, en was ik helemaal blij om Amber weer te zien na vier maanden. De twee dagen die we op mijn bagage moesten wachten, hebben we dan ook rustig samen in Palmerston-North doorgebracht. We hebben de stad bekeken, kleding gekocht (ik had natuurlijk geen kleding) en de werkplek van Amber bekeken.
Toen ik mijn bagage eindelijk had, zijn we opzoek gegaan naar een auto om door Nieuw-Zeeland te reizen. We besloten dit in Auckland te doen en zijn met de bus die kant op gegaan, wat zo'n negen uur duurde. Daar hebben we de volgende dag meteen een auto bekeken en besloten deze te kopen. Al vrij snel waren wij eigenaar van onze eerste auto: een Subaru Legacy uit 1994! Helemaal blij zijn we toen weer terug gereden naar Palmersron-North om de auto klaar te maken om in rond te reizen. Het rijden in Nieuw-Zeeland was meteen al prachtig, maar wel even wennen aan de linkerkant van de weg. Onderweg hebben we er een matras in gelegd (konden we tussen Auckland en Palmerston-North alvast in de auto slapen en dit deden we op een prachtige plek). Daarna hebben we de achter stoelen er nog uitgehaald en gordijnen opgehangen en waren we klaar voor onze reis!
Aangezien we aankomende maand alleen op het zuidereiland eiland rond gaan reizen, hebben we de ferry gepakt van Wellington naar Picton. De ferry duurde ongeveer 3,5 uur en ging door een prachtig landschap, de Marlborough Sounds. Mooie hoge bergen, die uit het water staken en waar wij doorheen vaarden. Het eerste beeld van het zuidereiland was meteen goed. Bij aankomst in Picton werd het al donker en hebben we weer een kampeerplek gezocht en gevonden. We stonden bij een meertje, waar we 's ochtends heerlijk wakker werden met de opkomende zon. Na een rustig ontbijtje zijn we verder gereden naar Nelson. Daar hebben we een zondag markt bezocht en zijn we naar een kathedraal geweest om alvast wat cultuur te snuiven. Na de lunch en boodschappen zijn we verder gegaan richting Mortueka, maar dit was natuurlijk veel te ver dus zijn we naar een soort camping langs de weg gegaan om de nacht door te brengen. Daar kwam rond 8 uur 's avonds de ranger langs om het geld te collecteren. De camping had overigens alleen een wc, koude douche en drinkwater. Vergeleken met de vorige camping, die net zo duur was, was deze vrij luxe. De volgende dag naar de i-site van Mortueka gegaan voor informatie over het Abel Tasman National Park. Daar een watertaxi geboekt voor een dag trekking in het National Park van bijna 9 uur. De watertaxi duurde ongeveer een uur, waarbij die een paar keer stopte voor vogels en zeehonden, waarna we af werden gezet op het strand van Bark Bay. Daar begon de lange loop, die afgewisseld langs de kust en door het bos was. Vooral langs de kust leverde een mooi uitzicht op. Voor de volgende dag hadden we weinig plannen, vooral bijkomen van de trek, maar door het weer hebben we wel heel weinig gedaan. Het heeft letterlijk de hele dag geregend en we zijn dus alleen naar het volgende plaatsje gegaan, Golden Bay. Daar hebben we nog wel gekeken wat we daar allemaal willen doen en besloten ons te richten op een een aantal wandelingen. Vooral één wandeling hier was prachtig, die ging van een open veld naar een bos en daarna over het strand. Vooral het strand leverde prachtige beelden op en daar waren ook nog zeehonden (een jonkie was druk aan het zwemmen en genieten van alle aandacht). Verder zijn we daar nog naar een vuurtoren gelopen, hebben we een waterval bekeken en twee grotten gezien. Eigen teveel om gedetailleerd te beschrijven en de blog nog een beetje leesbaar te houden. Na Golden Bay zijn we de westkust opgegaan naar Westport, een oud goud stadje (een van de vele), waar verder weinig te doen was. Alleen Cape Foulwind waar ook weer een zeehonden kolonie zit en soms ook pinguïns, helaas waren de pinguïns niet aanwezig. De wind daarentegen was volop aanwezig, wat z'n naam eer aan deed. Daarna weer verder over de westkust, wat één van de mooiste wegen langs de kust is, wat erg mooi rijdt en waardoor we veel gestopt hebben voor het uitzicht.
Toen verder richting Punakaiki, waar de pancake rocks zijn maar eerst door Charleston waar we een paar cliffs op gegaan zijn en ook weer van het uitzicht hebben genoten. Daar hebben we nog een oude goudmijn bezocht, waar we door oude tunnels konden lopen (zaklamp mee) en waar nu ook glowwormen in leven en dat is best geinig om te zien. Daarna aangekomen bij de pancake rocks, die zo heten omdat het rotsen zijn die eruit zien alsof het een stapel pannenkoeken is. Niemand weet precies hoe dit zo gekomen is, maar geeft wel een spectaculair beeld. Ook waren daar blowholes, waardoor er water omhoog gespoten wordt door woeste golven. Na de pancake rocks hadden we nog tijd voor een grot en een wandeling door het Paparoa National Park. 'S avonds hadden we weer een mooie camping gevonden, waar het eindelijk toegestaan was om een kampvuur te maken (ivm de droogte hier mag het vaak niet). Van deze gelegenheid hebben we dan ook meteen gebruik gemaakt en na wat moeite hadden we een flink vuur gemaakt en werd het ook wat later. Hierdoor hebben we een keertje lekker uitgeslapen en zijn we 's middags naar een oude koolmijn geweest waar veel info over de mijn en de omgeving te lezen was. Toen zat het er hier alweer op en zijn we richting Hokitika gegaan. Daar was een rivier waar, als het goed is, echt Nieuw-Zeelands jade te vinden was dus zijn we daar maar even gaan kijken. We hebben een heleboel stenen meegenomen in de hoop dat er één jade is. Jullie horen nog wel of er echt jade tussen zit (als wij daar ooit achterkomen). In Hokitika was ook een glowworm dell, daar zaten die beesten in allemaal bomen. Dit waren er een stuk meer en zag er erg leuk uit, maar foto's waren lastig te maken. Verder bood Hokitika ons nog een rivier die chemisch blauw water had, waar we via een soort scenic route heen zijn gereden, zodat we ook langs een meer kwamen die weerspiegelde omdat het windstil was. Na nog een strandwandeling gemaakt te hebben zijn we weer verder gereden, nog steeds via de westkust, naar de Franz Jozef gletsjer. Er zijn hier twee gletsjers, Franz Jozef en Fox, maar beide zijn niet toegankelijk om omhoog te lopen, dus als je er wil komen moet je met een helikopter die kant op. Wij hebben besloten dit te doen, maar bij de Fox gletsjer en zijn bij de Franz Jozef gletsjer alleen naar het begin gelopen. Het was aardig bewolkt en het uitzicht was dus niet heel ver, maar toch indrukwekkend om zo'n gletsjer te zien. Daarna door naar Fox voor een (letterlijke) hoogtepunt: met de helikopter naar de gletsjer en daar 3 uur hiken. Dit was echt super vet. De helikopter vlucht was maar 5 minuten maar toch erg leuk omdat het de eerste keer was en altijd leuk om zo'n dorp en gletsjers van boven te zien. Voor de hike kregen we schoenen met van die speciale spikes aan en hebben we 3 uur lang genoten van een prachtig uitzicht en de mooie dingen die een gletsjer te bieden heeft. Na de gletsjers zijn we naar het einde van de westkust gegaan: Wanaka en Millford Sounds.
Maar helaas in deze blog alweer in lengte geëscaleerd, dus komt dat in de volgende blog wat tevens mijn laatste blog zal worden.
Groetjes
Het is alweer een tijdje terug dat de laatste blog is geschreven, en ik ben alweer een tijdje in Nieuw-Zeeland, dus hier is ie weer. De reis van Kuala Lumpur naar Nieuw-Zeeland ging vrij soepel, tot ik aankwam. Bij aankomst op Wellington bleek mijn bagage nog in Sydney te staan. Opzich geen probleem, als ie maar snel aankomt dan. Helaas mocht dat niet baten en duurde dat ruim twee dagen. Maar toch was ik vrolijk, ik ben tenslotte op vakantie, en was ik helemaal blij om Amber weer te zien na vier maanden. De twee dagen die we op mijn bagage moesten wachten, hebben we dan ook rustig samen in Palmerston-North doorgebracht. We hebben de stad bekeken, kleding gekocht (ik had natuurlijk geen kleding) en de werkplek van Amber bekeken.
Toen ik mijn bagage eindelijk had, zijn we opzoek gegaan naar een auto om door Nieuw-Zeeland te reizen. We besloten dit in Auckland te doen en zijn met de bus die kant op gegaan, wat zo'n negen uur duurde. Daar hebben we de volgende dag meteen een auto bekeken en besloten deze te kopen. Al vrij snel waren wij eigenaar van onze eerste auto: een Subaru Legacy uit 1994! Helemaal blij zijn we toen weer terug gereden naar Palmersron-North om de auto klaar te maken om in rond te reizen. Het rijden in Nieuw-Zeeland was meteen al prachtig, maar wel even wennen aan de linkerkant van de weg. Onderweg hebben we er een matras in gelegd (konden we tussen Auckland en Palmerston-North alvast in de auto slapen en dit deden we op een prachtige plek). Daarna hebben we de achter stoelen er nog uitgehaald en gordijnen opgehangen en waren we klaar voor onze reis!
Aangezien we aankomende maand alleen op het zuidereiland eiland rond gaan reizen, hebben we de ferry gepakt van Wellington naar Picton. De ferry duurde ongeveer 3,5 uur en ging door een prachtig landschap, de Marlborough Sounds. Mooie hoge bergen, die uit het water staken en waar wij doorheen vaarden. Het eerste beeld van het zuidereiland was meteen goed. Bij aankomst in Picton werd het al donker en hebben we weer een kampeerplek gezocht en gevonden. We stonden bij een meertje, waar we 's ochtends heerlijk wakker werden met de opkomende zon. Na een rustig ontbijtje zijn we verder gereden naar Nelson. Daar hebben we een zondag markt bezocht en zijn we naar een kathedraal geweest om alvast wat cultuur te snuiven. Na de lunch en boodschappen zijn we verder gegaan richting Mortueka, maar dit was natuurlijk veel te ver dus zijn we naar een soort camping langs de weg gegaan om de nacht door te brengen. Daar kwam rond 8 uur 's avonds de ranger langs om het geld te collecteren. De camping had overigens alleen een wc, koude douche en drinkwater. Vergeleken met de vorige camping, die net zo duur was, was deze vrij luxe. De volgende dag naar de i-site van Mortueka gegaan voor informatie over het Abel Tasman National Park. Daar een watertaxi geboekt voor een dag trekking in het National Park van bijna 9 uur. De watertaxi duurde ongeveer een uur, waarbij die een paar keer stopte voor vogels en zeehonden, waarna we af werden gezet op het strand van Bark Bay. Daar begon de lange loop, die afgewisseld langs de kust en door het bos was. Vooral langs de kust leverde een mooi uitzicht op. Voor de volgende dag hadden we weinig plannen, vooral bijkomen van de trek, maar door het weer hebben we wel heel weinig gedaan. Het heeft letterlijk de hele dag geregend en we zijn dus alleen naar het volgende plaatsje gegaan, Golden Bay. Daar hebben we nog wel gekeken wat we daar allemaal willen doen en besloten ons te richten op een een aantal wandelingen. Vooral één wandeling hier was prachtig, die ging van een open veld naar een bos en daarna over het strand. Vooral het strand leverde prachtige beelden op en daar waren ook nog zeehonden (een jonkie was druk aan het zwemmen en genieten van alle aandacht). Verder zijn we daar nog naar een vuurtoren gelopen, hebben we een waterval bekeken en twee grotten gezien. Eigen teveel om gedetailleerd te beschrijven en de blog nog een beetje leesbaar te houden. Na Golden Bay zijn we de westkust opgegaan naar Westport, een oud goud stadje (een van de vele), waar verder weinig te doen was. Alleen Cape Foulwind waar ook weer een zeehonden kolonie zit en soms ook pinguïns, helaas waren de pinguïns niet aanwezig. De wind daarentegen was volop aanwezig, wat z'n naam eer aan deed. Daarna weer verder over de westkust, wat één van de mooiste wegen langs de kust is, wat erg mooi rijdt en waardoor we veel gestopt hebben voor het uitzicht.
Toen verder richting Punakaiki, waar de pancake rocks zijn maar eerst door Charleston waar we een paar cliffs op gegaan zijn en ook weer van het uitzicht hebben genoten. Daar hebben we nog een oude goudmijn bezocht, waar we door oude tunnels konden lopen (zaklamp mee) en waar nu ook glowwormen in leven en dat is best geinig om te zien. Daarna aangekomen bij de pancake rocks, die zo heten omdat het rotsen zijn die eruit zien alsof het een stapel pannenkoeken is. Niemand weet precies hoe dit zo gekomen is, maar geeft wel een spectaculair beeld. Ook waren daar blowholes, waardoor er water omhoog gespoten wordt door woeste golven. Na de pancake rocks hadden we nog tijd voor een grot en een wandeling door het Paparoa National Park. 'S avonds hadden we weer een mooie camping gevonden, waar het eindelijk toegestaan was om een kampvuur te maken (ivm de droogte hier mag het vaak niet). Van deze gelegenheid hebben we dan ook meteen gebruik gemaakt en na wat moeite hadden we een flink vuur gemaakt en werd het ook wat later. Hierdoor hebben we een keertje lekker uitgeslapen en zijn we 's middags naar een oude koolmijn geweest waar veel info over de mijn en de omgeving te lezen was. Toen zat het er hier alweer op en zijn we richting Hokitika gegaan. Daar was een rivier waar, als het goed is, echt Nieuw-Zeelands jade te vinden was dus zijn we daar maar even gaan kijken. We hebben een heleboel stenen meegenomen in de hoop dat er één jade is. Jullie horen nog wel of er echt jade tussen zit (als wij daar ooit achterkomen). In Hokitika was ook een glowworm dell, daar zaten die beesten in allemaal bomen. Dit waren er een stuk meer en zag er erg leuk uit, maar foto's waren lastig te maken. Verder bood Hokitika ons nog een rivier die chemisch blauw water had, waar we via een soort scenic route heen zijn gereden, zodat we ook langs een meer kwamen die weerspiegelde omdat het windstil was. Na nog een strandwandeling gemaakt te hebben zijn we weer verder gereden, nog steeds via de westkust, naar de Franz Jozef gletsjer. Er zijn hier twee gletsjers, Franz Jozef en Fox, maar beide zijn niet toegankelijk om omhoog te lopen, dus als je er wil komen moet je met een helikopter die kant op. Wij hebben besloten dit te doen, maar bij de Fox gletsjer en zijn bij de Franz Jozef gletsjer alleen naar het begin gelopen. Het was aardig bewolkt en het uitzicht was dus niet heel ver, maar toch indrukwekkend om zo'n gletsjer te zien. Daarna door naar Fox voor een (letterlijke) hoogtepunt: met de helikopter naar de gletsjer en daar 3 uur hiken. Dit was echt super vet. De helikopter vlucht was maar 5 minuten maar toch erg leuk omdat het de eerste keer was en altijd leuk om zo'n dorp en gletsjers van boven te zien. Voor de hike kregen we schoenen met van die speciale spikes aan en hebben we 3 uur lang genoten van een prachtig uitzicht en de mooie dingen die een gletsjer te bieden heeft. Na de gletsjers zijn we naar het einde van de westkust gegaan: Wanaka en Millford Sounds.
Maar helaas in deze blog alweer in lengte geëscaleerd, dus komt dat in de volgende blog wat tevens mijn laatste blog zal worden.
Groetjes
Groeten van Monica