Nieuw-Zeeland deel 2

16 maart 2016 - Wervershoof, Nederland

Hallo allemaal,

Dit is helaas de laatste blog van deze reis. Momenteel zit ik in het vliegtuig naar huis, wat betekent dat het avontuur er op zit. Maar eerst de rest van Nieuw-Zeeland. Na de fantastische ervaring van de heli-hike, zijn we verder naar het zuiden gereisd. Daar kwamen we de grotere steden Wanaka en Queenstown tegen. We hebben daar echter alleen informatie opgedaan en kwamen tot de conclusie dat dit niet heel voor ons te bieden had, zeker gezien de resterende tijd die we nog hadden. Wel hebben we daar een twee uur durende cruise geboekt door de Millford Sounds. De Millford Sounds zijn, net als de Marlborough Sounds, hoge bergen die uit de zee steken wat een mooi landschap creëert. Uiteraard zit er wel verschil in, aangezien de ene in het noorden ligt en de andere in het zuiden van het zuidereiland. Maar voordat we de cruise zouden doen, hadden we nog een dag over om de rest van de omgeving te bekijken. Voor deze dag besloten we optimistisch twee trekkings te doen van elk 3 uur. Opzich is de tijd dat het lopen is wel te overzien, maar aangezien beiden redelijk steil bergop waren, bleek het nog een zware dag te worden. De eerste was naar een prachtig meer, Lake Marian, die redelijk hoog ligt (vandaar de klim) en daarom omringt is door besneeuwde bergen. Dit maakte een mooi plaatje. De tweede loop was naar de top van één van de vele bergen. Vanuit hier hadden we een goed uitzicht op de omgeving, die vooral bestond uit bergen. Ook deze trek was het zeker waard! Na deze vermoeiende dag de volgende dag vroeg opstaan om naar de haven van Millford te rijden. Omdat de hele omgeving bestaat uit bergen, was het voor de auto ook een flinke klim. De steilste tot nu toe maar de auto heeft het keurig gered. Onderweg kwamen we nog een tunnel tegen, die dwars door een berg heenging. Deze was vrij lang en het was dan ook de donkerste waar ik ooit in heb gereden. Na ongeveer een uur rijden kwamen we aan bij de haven en begon de cruise. Er was slecht weer voorspeld, maar gelukkig viel dat alles mee en klaarde het redelijk op. De cruise was erg interessant waarbij we goede uitleg kregen over de omgeving en we hebben veel gezien. Met als hoogtepunt, althans voor mij, een zeehond die na een aantal pogingen op eigen kracht een redelijk hoge rots op sprong. Na de cruise meteen weer verder gereden, aangezien Millford eigenlijk alleen maar bestaat uit die haven, vreselijk toeristisch is en naar onze mening hadden we het belangrijkste wel gezien.

Na een lange rit zijn we aan het begin van de avond aangekomen in Riverston en daar hebben we overnacht. Daar besloten we dat het tijd was om uit te slapen en contact te zoeken met een kennis van de moeder van Amber, waar wij misschien wel op de koffie konden gaan. Dit bleek wel een goed idee, dus daar zijn we 's middags heengegaan op visite. We waren op visite bij de familie Schrama, die een schapen boerderij hebben. Dit was natuurlijk erg interessant voor Amber, aangezien zij daar onderzoek naar doet, maar ook ik vond het leuk. Aangezien zij erg gastvrij en wij enthousiast ontvangen werden, zijn we daar zelfs blijven en eten en slapen. Ze hadden erg lekker gekookt (weer eens wat anders dan de standaard pasta die wij vaak maken met ons ene gas pitje) en we hebben nog een rondleiding door het bedrijf gehad. Aangezien we nog veel in de planning hadden met nog maar een week op het zuidereiland, zijn we rond het middaguur weer verder gegaan om onze weg te vervolgen. Vanaf daar zijn we naar Slope Point (het meest zuidelijkste puntje van Nieuw-Zeeland) gegaan maar daar was eigenlijk niet zoveel te zien, alleen een bord dat het het meeste zuidelijke puntje is. Gelukkig is hier bijna alles mooi, dus was het uitzicht wel weer leuk. Na Slope Point begon de reis richting het noorden en er stond meteen een lange rit op het programma, naar Kaka Point. Hier was een strandje waar 's avonds Yellow Eyes Pinguings aan land komen die naar hun nest gaan. Vanuit een beschutte plek kan je hier naar kijken, helaas waren wij wel een beetje laat en was het dus redelijk donker maar we hebben er wel een stuk of 4 aan land zien komen. Toch wel erg leuk om die beesten in het wild te zien. De volgende dag ging onze zoektocht naar wildlife verder en reden we naar Dunedin. Daar vlakbij is een Peninsula waar veel wildlife leeft. Als eerst zijn we daar op een strand gegaan, waar we een flink aantal zeehonden en zeeleeuwen op het strand zagen liggen. Vooral de zeeleeuwen vonden wij leuk, aangezien we die nog niet gezien hadden. En deze beesten zijn groot, groter dan ik gedacht had in ieder geval. Erg leuk om te zien. En we konden ook redelijk dichtbij komen, aangezien ze gewoon voor pampus lagen op het strand en zich verder weinig aantrokken. Maar voor de zekerheid toch maar een afstandje gehouden. Daarna zijn we doorgereden naar een plek waar veel albatrossen vliegen, die ook nogal zeldzaam schijnen te zijn. We kwamen pas net aanrijden en toen zagen we de eerste al vliegen. Met een spanwijdte van ruim 3 meter, zijn dit ook grote beesten. Later kwamen er nog meer, erg leuk. Op diezelfde plek is ook een strandje waar blauwe pinguïns leven, maar die komen ook pas weer 's avonds aan land. En aangezien er een heel centrum bij zit om zowel de albatrossen als de pinguïns te helpen, moet daarvoor betaald worden. Toch wilden wij ook wel ff een kijkje nemen op het strand, opportunistisch dat wij zijn. En toen vond Amber zomaar twee blauwe pinguïns in een holletje verstopt. Dus wij helemaal blij natuurlijk dat we die ook nog gespot hebben. Dan zou je denken dat we onderhand wel genoeg wildlife gespot hebben, maar toen lazen we dat er nog een plek was waar Yellow Eyed Pinguïns waren en aangezien we ze alleen in het donker hadden gezien leek ons dat toch wel leuk. En jahoor, een stuk of 9 van die beesten liepen mooi over het land te genieten van de harde wind. Wederom helemaal blij dus. Als laatst wat betreft het wildlife hebben we nog meer plekken bezocht waar zeehonden lagen. Het leek wel hoe verder we naar het noorden gingen, hoe grote de groepen zeehonden werden. Op een gegeven moment bestonden de kolonies uit wel honderd zeehonden. Dit maakt het natuurlijk ook wel weer leuk, omdat er dan altijd een aantal druk bezig zijn.

Dat was voorlopig het wildlife weer ff, op naar de Moeraki Boulders. Dat waren fossielen on stenen die aan de kust waren gespoeld ofzo, maar wij vonden het eigenlijk gewoon ronde stenen. Hier was de lol dus snel van af en we besloten snel verder te gaan. We reis zou nog een stukje landinwaarts gaan, om nog even twee meren te bekijken. Deze meren gaven vooral een mooi uitzicht, maar echt veel zin om hier een trekking te doen hadden we niet. Dus hebben we dat gewoon niet gedaan en hebben we, na het genieten van het uitzicht, de reis vervolgd. Vanaf het moment dat we van het zuiden richting het noorden zijn gegaan, zijn de afstanden ook groter geworden en zaten we dus vaak langer in de auto. Dus voor we het wisten waren we alweer aangekomen in Christchurch, maar ook deze stad hebben we zo goed als overgeslagen aangezien we beide liever andere dingen doen dan steden bekijken op deze reis. Wel hebben we nog het nationale museum bekeken, die best leuk opgezet was en daardoor ook wel interessant. De laatste plaats die we graag nog wilden zien was Kaikoura. Hier zijn veel dolfijnen en walvissen te spotten. Toen we op de camping zaten hebben we daar op het strand dan ook meteen al dolfijnen gespot. Het leek meteen mee te zitten. Helaas hadden we de dag daarna minder geluk, want toen wilden we graag gaan wasvisspotten. Helaas waaide het die dag zo hard dat de horen niet vaarden. Geen walvissen voor ons dus. In plaats daarvan wat gelopen in de omgeving en weer veel zeehonden gezien. Nu kwamen ze ook al dichterbij. Uiteindelijk was het dus evengoed een leuke dag en zijn we wat eerder vertrokken naar onze laatste camping. Maar niet voordat we zijn gaan uit eten, om de reis goed af te sluiten. Dit hebben we in Blenheim gedaan en we hebben erg lekker gegeten. Toen was het de volgende dag zover en zijn we met de ferry terug gegaan naar het noordereiland.

Dit was hem dan, de laatste blog over de reis die ruim 5 maanden heeft mogen duren. Iedereen bedankt voor de interesse en het lezen van de blog, ik heb er van genoten en ik hoop dat jullie de blog ook met veel plezier gelezen hebben.

Groetjes

Foto’s

1 Reactie

  1. Tante Martha:
    18 maart 2016
    We hebben wel genoten van je ( jullie ) verhalen!!