Vietnam deel 1
23 januari 2016 - Hanoi (Ha Noi), Vietnam
Hallo allemaal,
Vietnam! Het land van de scooters en de motoren, de chaos maar toch ook zeker het mooie landschap. Dit land wordt het laatste land die we met z'n tweeën helemaal door gaan reizen, om daarna allebei zelf verder te reizen. We hebben ruim 3,5 week om van Zuid naar Noord Vietnam te reizen, wat genoeg moet zijn om alle mooie dingen te zien en doen die Vietnam te bieden heeft.
Toen we 's avonds rond een uur of 9 aankwamen in hcmc (Saigon) was het lichaam aardig op. Daarom besloten we weinig te doen die avond, dus mooi op tijd te bed zodat we de volgende dag weer fit zouden zijn. Die dag hebben we de stad verkend, zoals we bijna altijd doen op de eerste dag in een nieuwe stad. Dit was onze eerste echte ervaring met het verkeer in Vietnam. Wat een gekkenhuis. Er rijden niet heel veel auto's, maar de scooters zijn er in overvloed. Iedereen toetert overal voor, nodig maar vooral ook onnodig, waardoor we ons in het begin telkens afvroegen wat er aan de hand was. Dit went vrij snel en dan is het soms alleen wat irritant. Ondanks de gekte ging het oversteken bijzonder gemakkelijk. Stoplichten of zebrapaden zijn niet nodig want daar stopt toch niemand voor, maar zolang je rustig doorloopt rijdt het verkeer wel om je heen. Op deze manier hebben we dus rondgelopen en hebben we wat bezienswaardigheden bekeken, met als hoogtepunt het paleis. Deze was niet om an te gluren van buiten, het leek meer op een ziekenhuis dan op een paleis, maar was van binnen toch wel erg mooi. Dit paleis is overigens door Noord-Vietnam verovert van de Amerikanen, en daar zijn ze dan ook erg trots op. De dag daarop zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest, dat zijn de tunnels die door de Vietcong gebruikt werden om tegen de Amerikanen te vechten in de oorlog. De tour was erg interessant en de tunnels erg klein. Dit was met opzet gedaan, zodat de Vietnamezen erin konden en de Amerikanen niet. Eén tunnel hebben ze iets groter gemaakt zodat de toeristen erin kunnen. Dit hebben wij uiteraard gedaan, 100 meter hurkend en kruipend door een veel te kleine tunnel want het paste nog steeds amper. Het leverde drie dagen spierpijn op in de bovenbenen. Na de stad en de tunnels dachten we dat we de stad wel gezien hadden en was het tijd om verder te reizen naar Dalat. Een mooi, klein plaatsje in de bergen, waardoor het daar erg koud is. We kwamen daar om vijf uur 's ochtends aan in de vrieskou, voor ons gevoel. Veel te vroeg en veel te koud, maar toch opzoek naar een hostel: alles dicht. Nouja, bijna dan want we hebben er na een tijdje toch een gevonden. En wat voor één. Het meest bijzondere hostel tot nu toe, waar we werden ontvangen alsof we familie waren. Na een gratis ontbijt besloot de eigenaresse dat het tijd werd om een gast eruit te gooien, zodat wij konden slapen. Erg attent, als ze dat maar niet bij ons gaat doen.... Na een klein dutje de stad verkend, wat weinig bezienswaardigheden bezit. Om het familiegevoel nog wat extra te laten blijken, wordt er elke avond gezellig samen gegeten met de gasten van het hostel. Elke avond onbeperkt eten en gezelligheid voor bijzonder weinig geld. En die avond werd het nog mooier, want een vriend van de eigenaar was jarig en die vierde het hier en wij waren uiteraard ook uitgenodigd. Het was best wel een gezellige avond en zelfs de karaoke werd uit de kast gehaald (zijn de Aziaten dol op, wij wat minder het was niet om aan te horen). Al met al erg gezellig allemaal. De volgende dag een countryside tour gedaan, waar we een kijken kregen in het leven en werken op het platteland van Vietnam en waar we ook een waterval en tempel bezocht hebben. In Dalat hebben we nog een hike gedaan in een national park, waar we een berg op zijn gelopen doe een prachtig uitzocht bood op de stad. Hier hebben we ongeveer 5 uur over gedaan, wat best vermoeiend was. Als laatst stond nog het canyoningen op het programma. Dit is het abseilen van watervallen, springen van een rots (7 en 11 meter) en van een kleinere waterval afglijden. Ook weer een erg actieve dag waar we ontzettend van genoten hebben. Toen zat Dalat er alweer op en zijn we naar Nha Trang gegaan.
Dit is een badplaats waar vooral Russen en weinig backpackers verblijven. Het gebrek aan backpackers in combinatie met het feit dat er bijzonder weinig te doen was maakte het voor ons niet bijzonder en we besloten dan ook na één nacht weer te vertrekken. Dus vrij snel doorgegaan naar Hoi An, de stad van de kleermakers. Het is niet zo'n hele grote stad, maar toch zijn hier meer dan 600 kleermakers gevestigd. Hierdoor ligt de prijs van de kleding hier erg laag (net als overal in Vietnam trouwens). Voor veel toeristen is dit een reden om een maatpak aan te schaffen en dit hebben wij dan ook allebei gedaan. Om genoeg tijd te hebben om het pak te laten maken zijn we de dag van aankomst meteen maar begonnen met zoeken naar een geschikte kleermaker. Na die gevonden te hebben begon het kiezen van de stof en de kleur meteen en werden we ook opgemeten. De twee dagen hebben we de pakken gepast en hebben zij de pakken aangepast, waardoor we voordat we hier vertrokken twee op maat gemaakte pakken naar Nederland hebben gestuurd. Maar uiteraard hebben we nog meer gedaan in Hoi An. Deze plaats heeft namelijk een prachtige oude binnenstad met veel oude en mooie gebouwen. Tussen het passen van de pakken door hebben we hier een dag doorgebracht. Een andere dag hebben we nog fietsen gehuurd en hebben we een eiland in de buurt bezocht waar veel landbouw plaatsvindt en daardoor een erg mooie landschap heeft. Na Hoi An zijn we doorgereisd naar Hue. De route tussen deze twee plaatsen schijnt erg mooi te zijn (en blijkbaar door Topgear ook erg bekend), waardoor we besloten dit stuk samen met twee andere backpackers af te leggen met de scooter. Bij het hotel konden we scooters huren die dan in Hue weer opgehaald zouden worden en dan namen zij onze bagage ook nog eens mee. Ideaal dus! De route was inderdaad erg mooi en daar hebben we ongeveer 150km lang van mogen genieten. Een gedeelte ging door de bergen, waar we ook door wolken heen reden, maar ook reden we door het platteland en kleine dorpjes. Helaas regende het op het eind wel een beetje, maar dat mocht de pret niet drukken. Uiteindelijk zijn we op het begin van de avond aangekomen, moe en voldaan.
In Hue begonnen we uiteraard weer met het verkennen van de stad, in dit geval de Citadel. Hierbinnen was nog een kleiner Citadel, die bestemd was voor de koning. Helaas is deze grotendeels verwoest door de oorlogen in Vietnam en is er dus veel verloren gegaan. Momenteel wordt en is er al veel gerestaureerd waardoor er toch wel een aantal mooie gebouwen stonden. 'S avonds hebben we met een aantal andere backpackers een drankje gedaan en hebben we een heel gezellige avond gehad. Volgende dag wat later opgestaan dan normaal en scooters gehuurd om een aantal tombes en pagodas in de omgeving te bekijken. De tombes waren over het algemeen in dezelfde stijl als de Citadel, erg mooi en er stond ook veel informatie over. Die pagodas hebben we helaas niet kunnen vinden. Hierna zijn we doorgereisd naar Dong Hoi, waar hele mooie grotten te vinden zijn, maar niet voordat we een tour gedaan hebben in de demilitarized zone. Deze zone zit op de oude grens van Noord en Zuid Vietnam en daar is dan ook veel gevochten. Hier hebben we onder andere een oude militaire legerbasis van de VS bekeken en door tunnels gelopen die werden gebruikt door hele dorpen om te schuilen tegen de bombardementen. Erg interessant allemaal! Daarna dus doorgereisd om een van de mooiste grotten van Vietnam te bekijken, de Paradise Cave. Deze grot is meer dan 30km lang en op sommige plekken meer dan 80m hoog. Wij vonden deze grot erg indrukwekkend, net als de natuur in de omgeving van de grot. Helaas zat het weer niet erg mee en regende het de hele dag (niet heel lekker om 120km op de scooter te zitten), maar hebben we evengoed genoten!
Zoals jullie kunnen lezen hebben we de backpack activiteiten weer aardig opgepakt en is het evengoed weer een aardige blog geworden. Tijd om er weer een eind aan te breien. Begin volgende maand zal de laatste blog van ons samen verschijnen. Dan houden we jullie weer op de hoogte.
Groetjes
Vietnam! Het land van de scooters en de motoren, de chaos maar toch ook zeker het mooie landschap. Dit land wordt het laatste land die we met z'n tweeën helemaal door gaan reizen, om daarna allebei zelf verder te reizen. We hebben ruim 3,5 week om van Zuid naar Noord Vietnam te reizen, wat genoeg moet zijn om alle mooie dingen te zien en doen die Vietnam te bieden heeft.
Toen we 's avonds rond een uur of 9 aankwamen in hcmc (Saigon) was het lichaam aardig op. Daarom besloten we weinig te doen die avond, dus mooi op tijd te bed zodat we de volgende dag weer fit zouden zijn. Die dag hebben we de stad verkend, zoals we bijna altijd doen op de eerste dag in een nieuwe stad. Dit was onze eerste echte ervaring met het verkeer in Vietnam. Wat een gekkenhuis. Er rijden niet heel veel auto's, maar de scooters zijn er in overvloed. Iedereen toetert overal voor, nodig maar vooral ook onnodig, waardoor we ons in het begin telkens afvroegen wat er aan de hand was. Dit went vrij snel en dan is het soms alleen wat irritant. Ondanks de gekte ging het oversteken bijzonder gemakkelijk. Stoplichten of zebrapaden zijn niet nodig want daar stopt toch niemand voor, maar zolang je rustig doorloopt rijdt het verkeer wel om je heen. Op deze manier hebben we dus rondgelopen en hebben we wat bezienswaardigheden bekeken, met als hoogtepunt het paleis. Deze was niet om an te gluren van buiten, het leek meer op een ziekenhuis dan op een paleis, maar was van binnen toch wel erg mooi. Dit paleis is overigens door Noord-Vietnam verovert van de Amerikanen, en daar zijn ze dan ook erg trots op. De dag daarop zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest, dat zijn de tunnels die door de Vietcong gebruikt werden om tegen de Amerikanen te vechten in de oorlog. De tour was erg interessant en de tunnels erg klein. Dit was met opzet gedaan, zodat de Vietnamezen erin konden en de Amerikanen niet. Eén tunnel hebben ze iets groter gemaakt zodat de toeristen erin kunnen. Dit hebben wij uiteraard gedaan, 100 meter hurkend en kruipend door een veel te kleine tunnel want het paste nog steeds amper. Het leverde drie dagen spierpijn op in de bovenbenen. Na de stad en de tunnels dachten we dat we de stad wel gezien hadden en was het tijd om verder te reizen naar Dalat. Een mooi, klein plaatsje in de bergen, waardoor het daar erg koud is. We kwamen daar om vijf uur 's ochtends aan in de vrieskou, voor ons gevoel. Veel te vroeg en veel te koud, maar toch opzoek naar een hostel: alles dicht. Nouja, bijna dan want we hebben er na een tijdje toch een gevonden. En wat voor één. Het meest bijzondere hostel tot nu toe, waar we werden ontvangen alsof we familie waren. Na een gratis ontbijt besloot de eigenaresse dat het tijd werd om een gast eruit te gooien, zodat wij konden slapen. Erg attent, als ze dat maar niet bij ons gaat doen.... Na een klein dutje de stad verkend, wat weinig bezienswaardigheden bezit. Om het familiegevoel nog wat extra te laten blijken, wordt er elke avond gezellig samen gegeten met de gasten van het hostel. Elke avond onbeperkt eten en gezelligheid voor bijzonder weinig geld. En die avond werd het nog mooier, want een vriend van de eigenaar was jarig en die vierde het hier en wij waren uiteraard ook uitgenodigd. Het was best wel een gezellige avond en zelfs de karaoke werd uit de kast gehaald (zijn de Aziaten dol op, wij wat minder het was niet om aan te horen). Al met al erg gezellig allemaal. De volgende dag een countryside tour gedaan, waar we een kijken kregen in het leven en werken op het platteland van Vietnam en waar we ook een waterval en tempel bezocht hebben. In Dalat hebben we nog een hike gedaan in een national park, waar we een berg op zijn gelopen doe een prachtig uitzocht bood op de stad. Hier hebben we ongeveer 5 uur over gedaan, wat best vermoeiend was. Als laatst stond nog het canyoningen op het programma. Dit is het abseilen van watervallen, springen van een rots (7 en 11 meter) en van een kleinere waterval afglijden. Ook weer een erg actieve dag waar we ontzettend van genoten hebben. Toen zat Dalat er alweer op en zijn we naar Nha Trang gegaan.
Dit is een badplaats waar vooral Russen en weinig backpackers verblijven. Het gebrek aan backpackers in combinatie met het feit dat er bijzonder weinig te doen was maakte het voor ons niet bijzonder en we besloten dan ook na één nacht weer te vertrekken. Dus vrij snel doorgegaan naar Hoi An, de stad van de kleermakers. Het is niet zo'n hele grote stad, maar toch zijn hier meer dan 600 kleermakers gevestigd. Hierdoor ligt de prijs van de kleding hier erg laag (net als overal in Vietnam trouwens). Voor veel toeristen is dit een reden om een maatpak aan te schaffen en dit hebben wij dan ook allebei gedaan. Om genoeg tijd te hebben om het pak te laten maken zijn we de dag van aankomst meteen maar begonnen met zoeken naar een geschikte kleermaker. Na die gevonden te hebben begon het kiezen van de stof en de kleur meteen en werden we ook opgemeten. De twee dagen hebben we de pakken gepast en hebben zij de pakken aangepast, waardoor we voordat we hier vertrokken twee op maat gemaakte pakken naar Nederland hebben gestuurd. Maar uiteraard hebben we nog meer gedaan in Hoi An. Deze plaats heeft namelijk een prachtige oude binnenstad met veel oude en mooie gebouwen. Tussen het passen van de pakken door hebben we hier een dag doorgebracht. Een andere dag hebben we nog fietsen gehuurd en hebben we een eiland in de buurt bezocht waar veel landbouw plaatsvindt en daardoor een erg mooie landschap heeft. Na Hoi An zijn we doorgereisd naar Hue. De route tussen deze twee plaatsen schijnt erg mooi te zijn (en blijkbaar door Topgear ook erg bekend), waardoor we besloten dit stuk samen met twee andere backpackers af te leggen met de scooter. Bij het hotel konden we scooters huren die dan in Hue weer opgehaald zouden worden en dan namen zij onze bagage ook nog eens mee. Ideaal dus! De route was inderdaad erg mooi en daar hebben we ongeveer 150km lang van mogen genieten. Een gedeelte ging door de bergen, waar we ook door wolken heen reden, maar ook reden we door het platteland en kleine dorpjes. Helaas regende het op het eind wel een beetje, maar dat mocht de pret niet drukken. Uiteindelijk zijn we op het begin van de avond aangekomen, moe en voldaan.
In Hue begonnen we uiteraard weer met het verkennen van de stad, in dit geval de Citadel. Hierbinnen was nog een kleiner Citadel, die bestemd was voor de koning. Helaas is deze grotendeels verwoest door de oorlogen in Vietnam en is er dus veel verloren gegaan. Momenteel wordt en is er al veel gerestaureerd waardoor er toch wel een aantal mooie gebouwen stonden. 'S avonds hebben we met een aantal andere backpackers een drankje gedaan en hebben we een heel gezellige avond gehad. Volgende dag wat later opgestaan dan normaal en scooters gehuurd om een aantal tombes en pagodas in de omgeving te bekijken. De tombes waren over het algemeen in dezelfde stijl als de Citadel, erg mooi en er stond ook veel informatie over. Die pagodas hebben we helaas niet kunnen vinden. Hierna zijn we doorgereisd naar Dong Hoi, waar hele mooie grotten te vinden zijn, maar niet voordat we een tour gedaan hebben in de demilitarized zone. Deze zone zit op de oude grens van Noord en Zuid Vietnam en daar is dan ook veel gevochten. Hier hebben we onder andere een oude militaire legerbasis van de VS bekeken en door tunnels gelopen die werden gebruikt door hele dorpen om te schuilen tegen de bombardementen. Erg interessant allemaal! Daarna dus doorgereisd om een van de mooiste grotten van Vietnam te bekijken, de Paradise Cave. Deze grot is meer dan 30km lang en op sommige plekken meer dan 80m hoog. Wij vonden deze grot erg indrukwekkend, net als de natuur in de omgeving van de grot. Helaas zat het weer niet erg mee en regende het de hele dag (niet heel lekker om 120km op de scooter te zitten), maar hebben we evengoed genoten!
Zoals jullie kunnen lezen hebben we de backpack activiteiten weer aardig opgepakt en is het evengoed weer een aardige blog geworden. Tijd om er weer een eind aan te breien. Begin volgende maand zal de laatste blog van ons samen verschijnen. Dan houden we jullie weer op de hoogte.
Groetjes
Groetjes,
Jan en El
Veel plezier en veilige weken nog